مي خندم..

می خندم… ساده می گیرم … ساده می گذرم … بلند می خندم و با هر سازی می رقصم …! نه اینکه دلخوشم! نه اینکه شادم و از هفت دولت آزاد! مدت طولانی شکستم, زمین خوردم, سختی دیدم, گریه کردم و حالا …. برای “زنده ماندن” خودم را به “کوچه ی علی چپ” زده ام …! روحم بزرگ نیست! دردم عمیق است … می خندم که جای زخم ها را نبینی …!!!